1 Κοινωνικοσυναισθηματικά χαρακτηριστικά των παιδιών με νοητική αναπηρία

Abstract

1 Στο πρώτο κεφάλαιο, περιγράφονται τα κοινωνικοσυναισθηματικά χαρακτηριστικά των νηπίων και των παιδιών με νοητική αναπηρία. Αρχικά, αναλύονται οι βασικές έννοιες και ορίζουσες των κοινωνικών δεξιοτήτων. Κατόπιν, παρουσιάζονται διεξοδικά ερευνητικά δεδομένα που επιβεβαιώνουν ότι τα άτομα με νοητική αναπηρία παρουσιάζουν κοινωνικές δυσκολίες, κυρίως στην αυθόρμητη εκδήλωση συμπεριφορών και επικοινωνιακών δεξιοτήτων, στη συναισθηματική ανταπόκριση και την κοινωνική αντίληψη, οι οποίες συνδέονται κυρίως με τη δυσκολία προσαρμογής τους στα πλαίσια των δομών της κοινότητας (Brolin & Loyd, 2004· Diamond, 2002). Επιπρόσθετα, εμφανίζουν γνωστικές δυσκολίες στην αποτελεσματική επεξεργασία των κοινωνικών πληροφοριών, στην ενεργή συμμετοχή στις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις και στην εποικοδομητική επίλυση κοινωνικών προβλημάτων (Dodge & Pettit, 2003). Το κεφάλαιο καταλήγει στο συμπέρασμα ότι είναι αναγκαία η δημιουργία εξατομικευμένων προγραμμάτων που θα ενδυναμώσουν τις κοινωνικές δεξιότητες αυτών των ατόμων στο πλαίσιο της συμπεριληπτικής εκπαίδευσης (Guralnick, 1995), με παράλληλη όμως συμμετοχή εκπαιδευτικών και γονέων (Matson, Mahan & LoVullo, 2009).

The first chapter describes the socio-emotional characteristics of infants and children with intellectual disabilities. First, the basic concepts and determinants of social skills are analyzed. Then, detailed research data is presented that confirms that people with intellectual disabilities have social difficulties, mainly in the spontaneous manifestation of behaviors and communication skills, emotional response and social perception, which are mainly related to the difficulty of adapting to the structures of society (Brolin & Loyd, 2004. Diamond, 2002). In addition, they show cognitive difficulties in the effective processing of social information, in active participation in social interactions and in the constructive solution of social problems (Dodge & Pettit, 2003). The chapter concludes that it is necessary to create individualized programs that will strengthen the social skills of these individuals in the context of inclusive education (Guralnick, 1995), but with the participation of teachers and parents (Matson, Mahan, & LoVullo, 2009).