Οι όροι και τα θεωρητικά εργαλεία του πεδίου της διαχείρισης κινδύνων και καταστροφών: Διεπιστημονικότητα ή βαβέλ;

Abstract

Το κεφάλαιο «σαρώνει» τις βασικές έννοιες / θεωρητικά εργαλεία του πεδίου Διαχείρισης Κινδύνων και Καταστροφών: (α) την «επικινδυνότητα» (hazard) ως τον παράγοντα ενεργοποίησης της διαδικασίας καταστροφής, (β) την «έκθεση» (exposure) ως γεωγραφική έννοια συνδεδεμένη με την εμβέλεια της επικινδυνότητας, (γ) την «τρωτότητα» (vulnerability) ως την προδιάθεση για απώλειες, (δ) τον «κίνδυνο» (risk) ως το μέτρο των ενδεχόμενων απωλειών, (ε) την «ικανότητα αντιμετώπισης» (coping capacity) και την «προσαρμοστικότητα» (resilience) ως αντίδραση ή/και απόκριση στον κίνδυνο και την καταστροφή, (στ) την «πρόσληψη κινδύνου» (risk perception) ως τον υποκειμενικό κίνδυνο και καταληκτικά, τις ίδιες τις έννοιες της «καταστροφής» (disaster) και της «κρίσης» (crisis). Οι έννοιες «σαρώνονται» από τις οπτικές γωνίες ευρέως φάσματος κινδύνων (φυσικών, περιβαλλοντικών, Na-tech) και η ανάλυση αναδεικνύει τις αποκλίσεις των σημασιών που τους αποδίδονται από τις διάφορες σχολές σκέψης και τα διακριτά επιστημολογικά υποδείγματα. Βασικός σκοπός του Κεφαλαίου είναι η αφομοίωση της ορολογίας του πεδίου και η απόκτηση από τους φοιτητές της ικανότητας να «διαβάζουν» και να αναλύουν τις καταστροφές που συμβαίνουν και τους κινδύνους που μας περιβάλλουν με την εμβάθυνση που προσφέρει η σωστή χρήση των θεωρητικών εργαλείων.