Τα χριστιανικά κράτη και οι υπήκοοί τους στον οθωμανικό χώρο

Abstract

Το κεφάλαιο ασχολείται με τη θέση και δράση των ξένων υπηκόων αλλά και την εν γένει δραστηριοποίηση των χριστιανικών δυνάμεων στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πρόκειται για δύο αλληλένδετες αλλά διακριτές όψεις του ευρύτερου ζητήματος της σχέσης της αυτοκρατορίας με τη χριστιανική Ευρώπη. Χαρακτηριστικό αυτής της σχέσης είναι η έντονη παρουσία ξένων υπηκόων στον οθωμανικό χώρο ήδη από την εποχή της Άλωσης. Το φαινόμενο ενισχύθηκε από τον 18ο αι. και εξής και μεταξύ άλλων οδήγησε στη συγκρότηση των χαρακτηριστικών για τις μεγάλες υστερο-οθωμανικές πόλεις λεβαντίνικων κοινοτήτων. Το κεφάλαιο εξετάζει το πλαίσιο και τα χαρακτηριστικά της δράσης των ξένων υπηκόων σε όλο της το φάσμα, από τους μόνιμα εγκαταστημένους εμπόρους του Γαλατά μέχρι τους ιεραποστόλους του 19ου αι., καθώς και την ιδιάζουσα θεσμική τους θέση. Εξετάζει επίσης τους πολλαπλούς τρόπους με τους οποίους ο διεθνής παράγοντας επηρέασε τη θέση των χριστιανών οθωμανών υπηκόων και τις σχέσεις τους με τους μουσουλμάνους.