Συσχετίζοντας το νεότερο Ευρωπαϊκό παρελθόν του τοπίου με τον ενεστώτα χρόνο

Abstract

Το σύγχρονο ενδιαφέρον για το τοπίο δε συνδέεται μόνο με την περιβαλλοντική ευαισθητοποίηση των κοινωνιών. Αποδίδει επιπλέον τη συνολική επιβολή του φυσικού παραδείγματος ως αναφορά κεντρική για πολλές ταυτόχρονα εκφράσεις του πολιτισμού. Αν σημειώσουμε πως η σύγχρονη πολεοδομία και αρχιτεκτονική επιζητούν το επίθετο 'τοπιακή', πως εναγκαλίζονται τη φύτευση ή επιχειρούν να μιμηθούν τις εδαφικές πτυχώσεις, τότε πρέπει να υπενθυμίσουμε επίσης την υποστήριξή τους από τη φιλοσοφία του καιρού μας, την ανάδυση της Land Art, τη συμμετοχή της εδαφικής εποπτείας στην τοπολογική μαθηματική θεώρηση ή την ικανότητά να περιγράψουμε την μεταβολή του φυσικού αναγλύφου με παραμετρικές προσομοιώσεις. Οι προσεγγίσεις αυτές εντούτοις, όπως κα ο πολιτικός προσανατολισμός των τοπιακών και περιβαλλοντικών μας αιτημάτων, έλκουν την καταγωγή τους από τον Ευρωπαικό τοπιακό πολιτισμό του ύστερου 18ου και του 19ου αιώνα.